• Wetteren, Sectie G, kadastrale perceel 1151 (deels)

• Voor de bouw van de bunker werd een stuk landbouwgrond onteigend van het perceel G1151 ter grootte van 94 ca.
• Het perceeltje is vrij klein maar dit komt omdat het perceel dat voor de bouw van de bunker gebruikt ging worden, nog voor meer dan de helft op het reeds bestaande terrein van de toenmalige Brusselsesteenweg lag en dus al staatseigendom was.
• Het betrof een klein perceeltje onteigend, centraal op de noordoostkant van een toen nog 8 hectare 24 are 90 ca groot perceel open terrein en landbouwgrond.
• De akte omvatte echter niet alleen de aankoop van deze gronden maar ook een zeer grote permanente erfdienstbaarheid over deze grote kouter. Het is mij ook tot op heden nog altijd niet duidelijk waarom deze allen mee werden bij de erfdienstbaarheden voorzien gezien geen enkele ervan letterlijk aansloot bij het domeintje onteingend voor de bunker.
• Allicht waren dit allen wel bestaande onverharde private wegels op het domein toen en werd de eigenaar op die manier natuurlijk wel verplicht ze sowieso op zijn domein te bewaren.
  • Een eerste erfdienstbaarheid was een wegel vertrekkend vanaf een ondertussen ook niet meer bestaande parallelle private wegel zuidoostelijk van de Oosterzelesteenweg die op zijn beurt dan schuin wegliep parallel met de Brusselsesteenweg tot het uiteinde van het originele perceel 1151. Deze strook moet op die manier zeker 2 m breed en een 300 m lang geweest zijn. Deze strook liep zelfs nog iets verder door tot op het uiteinde van de percelen 1149 en 1150, die beiden ook eigendom waren van dezelfde eigenaar. Allicht hoorde dit stukje er ook nog bij.
  • Een tweede kortere erfdienstbaarheid liep dan vanaf ongeveer het uiteinde van voorgaande strook, haaks terug op de Brusselsesteenweg. Deze strook was allicht 60 a 70 m lang.
  • Een derde opnieuw vrij lange permanente erfdienstbaarheid liep dan op de rand van het perceel 1151 en de percelen 1150 en 1152 en was zeker een 200 a 250 meter lang om zo aan te sluiten op de Oude Heerbaan.
• Voor de bunker zelf waren er in theorie dus geen permanente of tijdelijke erfdienstbaarheden nodig gezien deze aansloot bij de Brusselsesteenweg.
• De respectievelijke kouter was eigendom van Mr Oscar Janssens, Raadsheer aan het Hof van Beroep te Gent.
• De akte voor de verkoop van het perceel en de bijhorende erfdienstbaarheden werd verleden op 30 Oktober 1934 voor de prijs van 17434 BEF. Het is dan ook op die wijze een van de duurste uitgevoerde aktes op de linie.
• De akte bevatte geen clausule voor jaarlijkse intresten.

• Het toenmalige landbouwperceel G1151 van toen is heden zwaar verkaveld voor de huidige bedrijvenpark gekend als Frunpark aan het Bourgondisch Kruis, aansluitend bij de Brusselsesteenweg, te Wetteren.
• Het perceeltje ooit onteigend voor de bunker bestaal allicht totaal niet meer omdat de steenweg ondertussen door bijkomend verbreden mogelijks al totaal over dat ooit onteigende perceeltje zit. Het zal sowieso op die manier opgegaan zijn in de huidige openbare weg.
• Het moet in elk geval gelegen hebben nabij het huidige firma Nucci.
• Merkwaardig genoeg zijn ondanks dat het veld van vroeger totaal niet meer herkenbaar is, heel wat van de toenmalige erfdienstbaarheden nog vrij correct te plaatsen. Zie daarvoor de details hieronder terug te vinden.

• De bunker lag op de linker kant van de steenweg Aalst-Gent, komende van Aalst, voor het kruispunt met de Oosterzelesteenweg en de Zuidlaan.
• Hij moet ongeveer 100 meter voor het kruispunt met de Zuidlaan gelegen hebben.
• Dit is waar heden de winkel Nucci te vinden is.

• Het bunkertje draagt net zoals bunker A46 (100 m) een nummer beginnend met A. Zowel A45 en A46 zouden eigenlijk nummers moeten gehad hebben met Av-nummers daar het beiden bunkers waren die vooruitgeschoven stonden op de eigenlijke voorlijn die de steenweg Aalst-Gent kruist ter hoogte van de zware bunker S8. De eigenlijke voorlijn lag juist voor de de Steenbergstraat, dus nog wel een eindje meer naar de spoorwegviaduct toe.
• De dichtstbijzijnde eigenlijke voorlijnbunkers waren de bunkers A41 (780 m), S8 (727 m), A42 (730 m) en AV15 (680 m).
• De bunker A46 nam letterlijk de velden onder vuur komende van het dorp van Massemen. Nu richt hij in feite op het Gemoedsveld (dat toen nog niet bestond, net zo min als de woning waar zijn schietgaten nu letterlijk op kijken). Hij zal zeker de Oude Gentweg onder vuur gehouden hebben, net zoals de velden ingesloten tussen deze Oude Gentweg en de Lambroekstraat.
• De bunker A45 was samen met deze bunker opgesteld maar beiden hun vuurrichtingen waren totaal anders en kruisten elkaar zeker niet. Zo nam de A45 letterlijk enerzijds de Brusselsesteenweg onder vuur komende van Aalst en anderzijds net zoals de A46 de open velden tussen Brusselsesteenweg en Oosterzelesteenweg in zuid-zuidsoostelijke richting.
• Was het met de bijkomende massa erfdienstbaarheden bij deze bunker de bedoeling in dit veld nog vooruitgeschoven posten uit te zetten, geen idee. In elk geval lagen zeker de zuidoostelijke trekwegen in ditzelfde veld die deel uitmaakten van de erfdienstbaarheden 100% in zijn vuurbereik.

• Twee achteraan verbonden kamers en een sas.
• De beide mitrailleurkamers maakten onderling een hoek van zo een 75 graden met elkaar.

• De bunker was standaard voorzien voor de opstelling van Maximmitrailleurs.
• Hij had bijkomend geen standaard voorzieningen om nog andere types van mitrailleurs op te stellen.

Omschrijving van het gecamoufleerde bunkertje:

• Volgens het originele bestek was het bunkertje volledig ommuurd met baksteen. Mogelijks is dit ook maar gedeeltelijk geweest en werd hij ook gedeeltelijk gewoon gecementeerd op het ruwe beton. Dit betreft nog altijd een van de bunkertjes op TPG waar tot op heden nog geen enkele foto is van teruggevonden.
• Qua grondplan was hij volledig identiek met de bunker A40 (Wetteren - Mariagaard, naast de spoorlijn Brussel-Oostende).
• Al het houtwerk was standaard uitgevoerd in Noors rood dennenhout tenzij anders vermeld.
• De beide schietgaten zaten verborgen achter houten luiken, openend in 2 richtingen, elk 0.50m x 1.40m (BxH). Aan de buitenzijde waren hier bijkomend houten valse raamprofielen op bevestigd om het geheel toch zeer expliciet het uitzicht van ramen te geven.
• De bunker had daarnaast geen extra bijkomende valse ramen.
• De bunker had een schilddak opgetrokken in hout en de dakbedekking zelf bestond uit Rode Boomse pannen.
• Bij de bunkers met mitrailleurkamer(s) was de toegang tot de eigenlijke gevechtsruimtes van de bunker gescheiden van het sas door middel van een gepantserde metalen deur van 0.86m x 1.82m (BxH) met zonneblinden, omlijsting en luikje voor toegangsverdediging.
• De eigenlijke toegang bij de inkom was op zijn beurt afgesloten met een metalen traliehekje van 0.90m x 1.82m
• In elke mitrailleurkamer was daarnaast standaard aanwezig:
  • 3.50 meter etagères met leggers in inlandse eik.
  • Een inlands eiken plankje van 0.32m x 0.12m x 0.06m met ijzeren steunen voor de plaatsing van een kogelpers.
  • 6 zware geschilderde hanghaken voor ophangen materialen in de kamers
  • Een verzinkte hanghaak aan het plafond voor ophangen olielamp (in vredestijd)
  • 1 chardome en chardomeplaat voor de standaard opstelling van een Maximmitrailleur
• Ventillatiegaten waren aan de buitenzijde aan de bovenzijde afgesloten met een koperen geperforeerde afdekplaat om ingooien van projectielen naar binnen onmogelijk te maken.
• De bunker stond origineel achter en deels over de gracht gebouwd. Deze werd daarom plaatselijk wat overwelfd met betonnen dallen en plaatselijk wat herlegd.
• Om het terrein van de bunker te betreden was er een poortje voorzien in een omheining.
• Het globale uitzicht zou dit geweest zijn van een transformatorgebouwtje.

Bouwplannen horende bij deze bunker

• Niet meer van toepassing gezien hij al vele jaren geleden voor de verbreding van de steenweg werd gesloopt.

• De bunker zal zeker sporen van strijd gedragen hebben.
• Helaas is er tot op heden nog nooit een foto van opgedoken om daar zelfs het minste over te kunnen vertellen.

• In de meidagen 40 was het zeker ook een van de fel bevochten bunkers op de lijn.
• Helaas zal hij net als de bunker A46 niet al te lang stand hebben kunnen houden. Beide bunkers zijn allicht vrij vlug verloren gegaan aan de Duitsers omdat ze voor de Belgische troepen onhoudbaar moeten geweest zijn, zo ver vooruitgeschoven op de rest van de bunkerlijn.
• In elk geval is er geweten dat er zeer kort bij deze bunker A45 of bunker A46 een tijdelijk Duits veldgraf moet geweest zijn.
• Toen men de bunker uiteindelijk heeft gesloopt langs de steenweg, is dit zeker ook niet van een leien dakje verlopen.
• Bij een eerste poging heeft men hem proberen in brand steken. Daarbij hoopte men dan dat door de hitte het beton zou kapotspringen en men hem eenvoudiger zou kunnen slopen. Deze sloopwijze is echter nooit gelukt.
• Ook bij de sloop van deze bunker zou zeker 1 aannemer failliet gegaan zijn.
• Op de algemene kaart waarmee de militaire overheid na WOII deze bunkerlijn (toen nog volledig hun eigendom) opvolgde, waren deze bunker en de bunker A46 de enige bunkers die ze toen zelf al bleken vergeten te zijn bij hun inventarisatie en dus niet op die kaart stonden.

• Het bunkertje zijn aandeel in het bouwproject A bedroeg origineel 69.206,54 Bef. Met inbegrip van wat gemeenschappelijke kosten zoals onder andere de niet individueel verdeelde beplantingen moet deze prijs allicht opgetrokken worden tot 69.467,79 Bef. Als men hier nog eens een aantal zaken gaat bijtellen die niet dienden ingecalculeerd te worden door de bouwfirma's maar rechtstreeks werden aangeschaft door de militaire overheid zoals bv chardomes, koepels, ventillatoren,... moet de totale kostprijs ongeveer op 69.767,79 Bef hebben gelegen.
• Ter info: 1 BEF in 1934 komt ongeveer overeenkomt met een bedrag van 74 BEF (1.84€) in 2013, een "factor 74" dus.

• Algemene beschrijving Bruggenhoofd Gent door de Dienst Erfgoed:
  • https://inventaris.onroerenderfgoed.be/gebeurtenissen/1072839
• Detailfiche van de Dienst Erfgoed over deze bunker:
  • men maakt geen fiches op van verdwenen structuren

Foto's van deze bunker

Oudste foto's teruggevonden bij het slopingsdossier uit 1989